Γυναίκες...

Προχθές κηδέψαμε τη μάνα μου.
Είμαι μοναχοπαίδι, και μια μοναδική τιμή και τύχη με ευδόκησε να της κρατάω το χέρι την ώρα που ξεψυχούσε! Το ίδιο μου είχε συμβεί και με τον πατέρα μου!
Έφυγε στα 86 της, πλήρης ημερών θα μπορούσε να πει κανείς, αν γνωρίζαμε τι ακριβώς εννοούμε με το "πλήρης", όταν μιλάμε για τη ζωή!
Το όνομα της Ναυσικά, της το είχε χαρίσει ο Νονός της Άγγελος Σικελιανός, ο Ποιητής, που ζούσε τότε στους Δελφούς και δημιουργούσε τις επικές Αμφικτιονίες του, ο οποίος, με την άδεια της γυναίκας του Εύας, ήθελε να βαφτίσει ένα κορίτσι και να του βάλει το όνομα του μεγάλου του έρωτα, που ήταν ή κόρη του Παλαμά, Ναυσικά! Και η τύχη, χαμογέλασε τότε, κατά το 1927, στη νεογέννητη μάνα μου!
Στα τελευταία χρόνια της ζωής της, η τύχη έπαψε να της χαμογελά!
'Ενα κάταγμα από πέσιμο μέσα στο σπίτι, ήρθε να συμπληρώσει τα, Αλτσχάιμερ, ζάχαρο, θυροειδή, και έναν απίστευτο δεύτερο καρκίνο μετά από 30 χρόνια που την είχε επισκεφθεί ο πρώτος!
Παρόλα αυτά, που μπορεί να συμβαίνουν σε χιλιάδες ανθρώπους, ο λόγος για τον οποίο τα γράφω όλα αυτά, είναι για να ευχαριστήσω δημόσια δύο γυναίκες!
Τη γυναίκα μου Σοφία για τη συμπαράσταση της σε βάρος της προσωπικής της ζωής προς τη δοκιμαζόμενη πεθερά της και τη γλυκιά Ευγενία, μια Ελληνίδα συμπολίτισσα που έχει κι αυτή δοκιμαστεί από την μοίρα, που φρόντιζε τη μάνα μου σαν να ήταν μάνα της!
Η μάνα μου, χωρίς τη φροντίδα αυτή, δε θα είχε στα τελευταία χρόνια της ζωής της αυτήν την αξιοπρέπεια με την οποία τα έζησε ούτε θα απολάμβανε αυτόν τον ήρεμο θάνατο μέσα σε ένα βελούδινο περιβάλλον που μοσχοβολούσε, στην αγκαλιά του μονάκριβου παιδιού της, του οποίου τα πέντε τελευταία  χρόνια αδυνατούσα να θυμηθεί το όνομα!
Οι γυναίκες, στα καθημερινά θέματα της ζωής, είναι πολύ πιο δυνατές από τους άνδρες!
Είναι αυτό που έγραψε κάποτε ο Παλαμάς για τη γυναίκα μάνα:
- "Της ζωής γεννήτρα κι οδηγήτρα"!