"Πολλά τα λεφτά Άρη"!

Ο Λανς Άρμστρονγκ, πριν λίγα χρόνια, ήταν ένας μεγάλος πρωταθλητής της ποδηλασίας, μεγάλος για όσους παρακολουθούν, έστω και τηλεοπτικά το πολύ συναρπαστικό αυτό άθλημα! Έγινε περισσότερο γνωστός με τον αγώνα που έκανε εναντίον του σχεδόν καθολικού καρκίνου που του εμφανίστηκε σε ηλικία 25 ετών, όταν η καριέρα του άρχισε να ανεβαίνει κατακόρυφα! Πολέμησε και την αρρώστια με το ίδιο πάθος που αγωνιζόταν και στην ποδηλασία και νίκησε και εκεί!
Όλοι τότε, όπως γίνεται συνήθως,  θέλησαν να κλέψουν κάτι από τη "δόξα" του μεγάλου αθλητή, που η φήμη του πλέον είχε ξεπεράσει τα στενά όρια της ποδηλασίας και είχε εκτοξευθεί στην παγκόσμια κορυφή του αθλητισμού! Διαφημιστικές εταιρίες, τράπεζες,
αθλητικές βιομηχανίες, στρίμωχναν τα λογότυπα τους στην αθλητική στολή του μεγάλου πρωταθλητή! Για σχεδόν δύο γενιές παιδιών αποτέλεσε ζωντανό παράδειγμα πείσματος και αγωνιστικότητας!
Όλα αυτά μέχρι πριν λίγες μέρες, όταν η USADA (οργανισμός αντιντόπινγκ των ΗΠΑ) στηριζόμενη σε καταθέσεις 10 μαρτύρων και παρά τα περίπου 600 αντιντόπινγκ κοντρόλ στα οποία τον είχε υποβάλλει, αποφάσισε ότι σχεδόν σε όλη την καριέρα του αγωνιζόταν ντοπαρισμένος! Αποτέλεσμα της απόφασης αυτής, ήταν να του αφαιρεθούν όλοι οι τίτλοι και οι συμμετοχές σε όλους τους αγώνες που έλαβε μέρος! Απόλυτη διαγραφή από το άθλημα, σα να μην υπήρξε ποτέ! Σκληρό; Σίγουρα! Δίκαιο; Ίσως! Αναγκαίο; Μάλλον!
Δε θα μπω στην ουσία της υπόθεσης η οποία συγκλονίζει τον παγκόσμιο αθλητισμό, γιατί γνωρίζω ότι στην Αμερική δεν παίζουν οι αρμόδιοι με τόσο σοβαρά θέματα και το έχουν αποδείξει με τις περιπτώσεις Μάριον Τζόουνς και Μπεν Τζόνσον!
Η ουσία, όμως, είναι αλλού!
Ο Παγκόσμιος Αθλητισμός, σε όλες, μα σε όλες τις εκφάνσεις του, έχει γίνει πλέον επαγγελματικός!
Όταν έχουμε φτάσει να διοργανώνονται "μίτινγκ" με έπαθλο για τους αθλητές διαμάντια, όπως αυτό της Ζυρίχης μέλος της σειράς "Ντάιαμοντ λιγκ", όταν τα χρηματικά έπαθλα σε κάποια αγωνίσματα έχουν ξεπεράσει κατά πολύ τα ποσά που θα πάρει ένα στέλεχος μιας αμερικάνικης εταιρίας σε όλη του τη ζωή, πρέπει να περιμένουμε πλέον τα χειρότερα! Η περίπτωση "Άρμστρονγκ, όσο χαρακτηριστική και ακραία και αν είναι, δεν είναι η μόνη!
Όσο ο "κότινος" δεν είναι δάφνινος αλλά χρυσός, όσο ο τζίρος των χορηγών μεγαλώνει, όσο τα λογότυπα των πολυεθνικών συνωστίζονται στις φόρμες των αθλητών, όσο εκατομμύρια μάτια καρφώνονται στα γεμάτα μυς κορμιά των αγωνιζόμενων, όσο οι άνθρωποι γίνονται το απόλυτο θέαμα, τόσο το "θέαμα" θα θυμίζει την καταπληκτική ταινία του Πόλλακ, "Σκοτώνουν τ΄άλογα όταν γεράσουν" μεταφορά στην οθόνη του  μυθιστορήματος του Χόρας ΜακΚόι, γύρω από έναν Μαραθώνιο χορού την εποχή του μεγάλου "κραχ" στον οποίο το έπαθλο ήταν ένα πιάτο φαί!
Τώρα το έπαθλο δεν είναι ένα πιάτο φαί και δεν είναι για έναν!
Είναι τεράστια τα ποσά και είναι πολλοί αυτοί που κερδίζουν από τα "άλογα" που αγωνίζονται στις πολυτελείς πίστες των πάσης φύσεως αθλημάτων! Λογικό, λοιπόν και αναμενόμενο οι αθλητές και οι "μάνατζερ" τους, να μετέρχονται κάθε μέσου και τρόπου για να αυξήσουν τη μυϊκή τους δύναμη και να την έχουν στην υπέρτατη ακμή την ώρα του αγώνα!
Ακούγεται ότι πιθανόν να ζητηθούν πίσω και όλα τα ποσά των επάθλων που πήρε ο Άρμστρονγκ από τις νίκες του!
Τα υπερκέρδη όμως των πολυεθνικών από το "Άγγιγμα του Μίδα", μπήκαν στις "σωστές" τσέπες και δημιούργησαν οικονομικές αυτοκρατορίες ικανές να εκμαυλίσουν και άλλους Άρμστρονγκ!
Οι παγκόσμιες ομοσπονδίες όλων των αθλημάτων έχουν γίνει οικονομικά πανίσχυρες και διοικητικά ικανές να στέκονται στο πλάι μεγάλων Χωρών, ως ίσος προς ίσον και να διαπραγματεύονται τα πάντα έχοντας το πάνω χέρι!
Η περίπτωση των Ολυμπιακών Αγώνων είναι χαρακτηριστική! Αντί να κρατήσουν μόνο τα αγωνίσματα Στίβου και κολύμβησης, αφού όλα τα άλλα ομαδικά αθλήματα έχουν τα δικά τους Παγκόσμια Πρωταθλήματα, τους έχουν γιγαντώσει σε βαθμό ώστε να μη μπορούν μικρές Χώρες να αναλάβουν τη διοργάνωσή τους και να γίνονται σε ένα μικρό κύκλο πλούσιων Χωρών!
Η συμμετοχή σε ένα αγώνισμα ενός ταλέντου, έχει γίνει μια ψυχοφθόρα διαδικασία στην οποία δεν έχει καμιά τύχη αν δεν έχει τον κατάλληλο "μάνατζερ" και το σωστό "χορηγό"!
Γιατί η ιστορία αναφέρει μόνο τους Πρώτους, ποτέ τους υπόλοιπους που έλαβαν μέρος!
Από τη  φράση του Πιερ Ντε Κουμπερτέν ότι "Σημασία έχει όχι η νίκη αλλά η συμμετοχή", έχει μείνει μόνο η "πανηγυρική" της χρήση κάθε τέσσερα χρόνια και όχι η ουσία της και ο ρομαντισμός της!
Γιατί το χρήμα και όσοι ακολουθούν τους δρόμους του, δεν είχαν ποτέ καμιά σχέση με το ρομαντισμό!