Καλό σου ταξίδι, αγαπημένε μας Δάσκαλε!

Ήταν ο πρώτος επικήδειος που άκουσα στη ζωή μου, χωρίς την παραμικρή υπερβολή! Ο επίσης δάσκαλός μας ,Θωμάς Διακομανώλης, αποχαιρέτησε τον καλό μας Καθηγητή των Θρησκευτικών Σωτήρη Παπαδόπουλο, το Σωτηράκη μας, με ένα λιτό και περιεκτικό επικήδειο λόγο που αποτύπωνε αυτό που υπήρξε στην πραγματικότητα ο εκλιπών!
Υπόδειγμα συνέπειας των λόγων και παραινέσεων του προς τους μαθητές του, με τη ζωή του!
Ό,τι δίδαξε το τήρησε με θρησκευτική ευλάβεια, τόσο αυτός όσο και η οικογένειά του!
"Καλός καγαθός", με την αρχέγονη έννοια του όρου!
Υποδειγματική στάση ζωής απέναντι στις καθημερινές προκλήσεις!
Υπομονή και επιμονή στην προσπάθεια να συμβάλλει στην ωρίμανση της άγουρης παρουσίας μας των πρώτων και δύσκολων νεανικών μας χρόνων!
Στωικότητα και εγκαρτέρηση μπροστά στη μεγάλη δοκιμασία του χαμού του παιδιού του Σίμου στο αεροπορικό δυστύχημα του Τυμφρηστού!
Ακόμα και στη τελευταία συνάντηση της τάξης του ΄67, στο Αμφιθέατρο του Γιάγτζειου Γυμνασίου μας, από όπου και φωτογραφία, αν και απευθυνόταν σε ... εξηντάρηδες πλέον, συνέχισε τις νουθεσίες του με τον μοναδικό, μειλίχιο λόγο του!
Αν οι λέξεις δεν είχαν χάσει το νόημά τους, θα έλεγα ότι ο κόσμος γίνεται φτωχότερος όταν φεύγουν τέτοιοι άνθρωποι!
Ας μείνει στο νου μας για πάντα!