Τρίζουν τα θεμέλια του Δημοκρατικού Πολιτεύματος!...

Έφυγε ο Μπίστης από το ΠΑΣΟΚ!
Στα παπάρια μας, θα πουν κάποιοι! Διαφωνώ, με τους κάποιους!
 Οι περιπτώσεις "τύπου" Μπίστη, αποτελούν αντικείμενο έρευνας από τους ιστορικούς του μέλλοντος, στην προσπάθειά τους να εξηγήσουν τη μεταπολεμική πολιτική και κοινωνική πορεία της χώρας! Μιας χώρας που πολέμησε στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο με τη "σωστή" πλευρά, αλλά η ανεπάρκεια και η συμπλεγματικότητα των επιχειρησιακών και ιδεολογικών "νικητών" του εμφύλιου, ουσιαστικά παρέδωσε τη διαχείριση της χώρας σε μια ηττημένη, συνεχώς κλαψουρίζουσα και τεχνηέντως μεταλλασσόμενη ψευτοαριστερά, η οποία, παρά τις αμαρτίες της τα λάθη της και τις αντεθνικές της, ιστορικά καταδικασμένες κορώνες της, "αλώνιζε" στο δημόσιο, πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό και καλλιτεχνικό βίο της χώρας ενώ, απαξίωνε και λοιδορούσε ό,τι δεν της ήταν αρεστό!
Στη μεταπολεμική Ελλάδα, το "Vae victis", "Ουαί τοις ηττημένοις", έγινε "Ουαί τοις νικητές"! Γιατί στην Ελλάδα, οι ηττημένοι, εκτός από το ότι έγραψαν αυτοί την ιστορία,
 προκαθόρισαν με τον τρόπο τους και την κλαψομουνίστικη συμπεριφορά τους και την πορεία του Κράτους!
Ενός Κράτους, το οποίο γαι το χατήρι των ψήφων της αριστεράς, παρέμεινε σπάταλο, με απαρχαιωμένες διαδικασίες λειτουργίας για δεκαετίες, ανεκτικό στη ψευτιά και την κλεψιά, χωρίς μηχανισμούς είσπραξης των φόρων, υπερβολικά διογκωμένο και εξωφρενικά ανεκτικό ακόμα και στο κοινό έγκλημα, η τιμωρία του οποίου ματαιωνόταν, αν η αριστερά το ονόμαζε ... πολιτικό!
Δυστυχώς, η περίπτωση "Μπίστη" δεν είναι μοναδική! Εκατοντάδες "επώνυμοι" αριστερούληδες και χιλιάδες "ανώνυμοι", κατάλαβαν μετά τη μεταπολίτευση ότι ο δρόμος προς τη  συμμετοχή και τη νομή της εξουσίας, δεν περνούσε μέσα από τις ιδεολογικές και πρακτικές συμπεριφορές της "αριστεράς" αλλά μέσα από τα αστικά κόμματα εξουσίας! Και εγένετο η "εκσυγχρονιστική αριστερά", όπερ εστί μεθερμηνευόμενο ο "Πολιορκητικός Κριός" προς αυτήν τη  συμμετοχή και νομή της εξουσίας, κρατώντας το ιδεολογικό "κέλυφος" μιας δήθεν αριστεράς με τους αγώνες για "λαϊκή συμμετοχή", λαϊκή κυριαρχία", μπλαμπλά, μπλαμπλά, μπλαμπλά! Δηλαδή, τρίχες κατσαρές!
Ωστόσο, η περίπτωση "Μπίστη" είναι χαρακτηριστική, γιατί ήταν μια περίπτωση που ήρθε από το πουθενά, πορεύτηκε στο τίποτα και θα καταλήξει στο μηδέν, αφού με τη τελευταία σειρά της επίστολής του, ο κ. Μπίστης, μας ... απειλεί, πως "...στο μέλλον θα εργαστεί προς την κατεύθυνση μιας σύγχρονης κεντροαριστεράς"!
Είναι βέβαιο ότι ο Ιστορικός του μέλλοντος, όταν ανοίγει του "μηχανισμούς αναζήτησης" της εποχής του και βλέπει τα βιογραφικά κάποιων πολιτικών και τη μετέπειτα πορεία τους θα τους κατατάσσει στα παραδείγματα προς αποφυγήν!
Γιατί οι ιδεολογικές αποστασίες κάποιων αριστερών, εκτός του ότι ουδέν πρόσφεραν στους ίδιους, πέρα από μια εφήμερη και αμφιλεγόμενη δημοσιότητα, έκαναν, με την παρουσία τους και τις συμπεριφορές τους, "γραφική" και την έννοια της αριστεράς στη χώρα μας!
Στις σύσκολες ώρες που περνάει η χώρα μας, μαζί με όλες τις αλλαγές που γίνονται ή προγραμματίζονται να γίνουν, στο πλαίσιο του εκσυγχρονισμού των κομμάτων και της πολιτικής, ας επικρατήσει μια σιβαρότητα και στην επιλογή των προσώπων που θα κληθούν στο μέλλον να εφαρμόσουν και διαχειριστούν αυτή τη νέα πολιτική!
Αν μη τι άλλο, το χρωστάει το πολιτικό σύστημα, στα θύματά του των τελευταίων 60 χρόνων!