Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2011

Gabrielle Andersen L.A. 1984!...

Αν οι λέξεις δεν έχουν χάσει το νόημά τους, ίσως να ήταν ο συγκλονιστικότερος τερματισμός Μαραθωνίου Δρόμου στην Ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων!

7 σχόλια:

Χρήστος Γ. είπε...

Κλάμα που έριξα τότε!...

Χρήστος Γ. είπε...

Α ρε Σαλωνίτη τι μου κάνεις, έκανα το λάθος και πάτησα το play...

Ξαναέκλαψα!!!

"ΣΑΛΩΝΙΤΗΣ" είπε...

Το ΄84 βλέπαμε το Μαραθώνιο με το μακαρίτη τον πατέρα μου, μέγα λάτρη και γνώστη λεπτομερειών του στίβου! Είχαμε γανιάξει στο κλάμα!
Έψαχνα καιρό να βρω το βίντεο γιατί δε θυμώμουνα το όνομα της Αθλήτριας!
Το βρήκα σήμερα και βέβαια ξαναέκλαψα με τη ψυχή μου!
Παρακινήθηκα για να ψάξω από ένα αφιέρωμα της "Κ" στον Μπικίλα Αμπέμπε! Άλλος Θρύλος κι αυτός του Μαραθώνιου!
Ο Ξυπόλητος Πρίγκιπας!

Χρήστος Γ. είπε...

Γιατί δεν ρωτούσες εμένα;
Το θυμόμουνα το όνομα! ;-)

Μαiρη είπε...

Σύμβολο και πρότυπο στη ζωή μου...

"ΣΑΛΩΝΙΤΗΣ" είπε...

@ Μαίρη:
Ναι,τα περιστατικά αυτά, μπορούν και πρέπει να δημιουργούν "πρότυπα"!
Γιατί επιβεβαιώνουν αυτό που είπε ο Βαρώνος Πιερ ντε Κουμπερντέν, ο αναβιωτής των Σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων:
-" Σημασία έχει η συμμετοχή σε έναν αγώνα και όχι η νίκη"!
Είναι αυτό ακριβώς που δεν ακολουθούμε σήμερα και έχουμε καταστρέψει το Πνεύμα των Αγώνων με την εμπορευματοποίηση!

@ Crisgio:
Που να το φανταστώ ότι ΚΑΙ εδώ έχουμε τις ίδιες ευαισθησίες!!!

firiki2010 είπε...

RΕίχα βουρκώσει και τότε, βούρκωσα και σήμερα. Η γυναίκα μου δίπλα είναι σε σοβαρότερη κατάσταση.
Καλημέρα!