Ρε, τι κάνει ένα κωλόσπιτο!

Η είδηση είναι συγκλονιστική, αλλά αυτά τα ανούσια, τρέχοντα θέματα της καθημερινότητας- χρέος, αυξήσεις, περικοπές,-μάλλον μας έκαναν να μην της δώσουμε τη σημασία που έπρεπε!

Στη Realnews της Κυριακής 28/2/09, δημοσιεύτηκε συνέντευξη της Δήμητρας, έλα τώρα που θα μου πείτε ποιας Δήμητρας, η οποία,συνέντευξη, επιγραμματικά και μόνο βγάζει 4 ειδήσεις: Πρώτον, η Δήμητρα πουλάει τις βίλες στην Εκάλη! Δεύτερον, η Δήμητρα δηλώνει, "...πνίγομαι στα χρέη..."! Τρίτον (εδώ κρατηθείτε), "...κατεβαίνω στην πολιτική..."! Και τέταρτον δηλώνει το εξής συγκλονιστικό ".....δεν μπορεί η Ελλάδα να στενάζει και εγώ να βρίσκομαι αλλού,στα βόρεια προάστια..."! Απο τη συγκλονιστική αυτή συνέντευξη, συνάγεται και ένα σημαντικό συμπέρασμα - αξίωμα: Όποιος έχει χρέη, ο μόνος τρόπος για να ξεβαλτώσει είναι να κατέβει στην πολιτική! Η "πολιτική", πάντως, μέχρι στιγμής δεν έχει αντιδράσει!

Μετά από τη συνέντευξη αυτή θα μπορούσε κανείς να πει κατά περίπτωση:" έχω κλείσει ως...." ( βάλτε ότι θέλετε π.χ. blogger, αναγνώστης, δημοσιογράφος, σχολιαστής, κ.λ.π.)! Μη βάλετε μόνο το "...ως γυναίκα..."! Το έχει δηλώσει η ίδια μετά το θάνατο του Ανδρέα!

Η τραγωδία αυτής της Χώρας δεν έχει τελειωμό! Ήλπιζα ότι έχουμε πιάσει πάτο, οπότε θα ίσχυε αυτό που είπε κάποτε ο Μαρκεζίνης στους επιτελείς του Κόμματός του ξεκινώντας μια προεκλογική εκστρατεία: " Κύριοι, ή του ύψους ή του βάθους! Αλλά ευρισκόμεθα ήδη τόσον χαμηλά, ώστε μόνο το ύψος μας απομένει"! Φαίνεται , όμως ότι ο τενεκές αυτού που αυτάρεσκα και υπεραισιόδοξα αποκαλούμε "πολιτική, κοινωνική και οικονομική ζωή του τόπου" δεν έχει πιάσει ακόμα πάτο! Πρέπει να καθιερώσουμε μια ημερομηνία κατά την οποία να βγαίνουμε στους δρόμους και στις πλατείες και να αυτομαστιγωνόμαστε! Για όλα αυτά που κάναμε τα τελευταία τριάντα χρόνια! Για όλα αυτά που ανεχθήκαμε να γίνονται όλα αυτά τα τελευταία χρόνια ! Για όλα αυτά που έπρεπε να γίνουν και δεν τα κάναμε τα τελευταία τριάντα χρόνια! Για όλα αυτά, τέλος, που έγιναν και δεν το πήραμε χαμπάρι, κολυμπώντας αυτάρεσκα μέσα σε μια επίπλαστη και εύθραυστη ευημερία, μέσα σε έναν εικονικό δανειακό πλούτο με τον οποία περάσαμε εμείς καλά τριάντα χρόνια και εξασφαλίσαμε τριάντα χρόνια μόχθου και υποτέλειας για τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας!

Αν ήμουνα χυδαίος, θα μπορούσα εδώ να παραθέσω την παροιμία που λέει :" Εδώ ο κόσμος καίγεται και το μουνί χτενίζεται", είμαι όμως σοβαρός άνθρωπος και αποφεύγω τέτοιες ευτελείς εκφράσεις!