Διαχείριση ή Ανατροπή;

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κόμματα και λαός έχουμε περιέλθει σε μια πολύ δυσάρεστη κατάσταση!
Για την κατάσταση αυτή έχουμε όλοι, αναλογικά, τις ευθύνες μας και καλό είναι κάποτε, αυτές να κωδικοποιηθούν και να αποδοθούν, γιατί αν δε γίνει αυτό φοβάμαι ότι θα ανακυκλώνουμε εις το διηνεκές τις αδυναμίες μας εκείνες, οι οποίες μας οδήγησαν στο πάτο και θα αδικούμε και θα παραβλέπουμε τα πλεονεκτήματα που διαθέτουμε ως λαός για ένα καλύτερο μέλλον!
Σήμερα, εκείνο που έχει περάσει στις ηγεσίες και τους λαούς των εταίρων μας αλλά και σε ένα μεγάλο κομμάτι της διεθνούς κοινότητας, είναι ότι "...για όλα φταίνε οι κακομαθημένοι, καλοπερασάκηδες και τεμπέληδες Έλληνες"!
Το πολιτικό σύστημα στην ουσία, παραμένει στο απυρόβλητο!
Μέχρι σήμερα, όλα τα μέτρα που έχουν παρθεί , "χτυπάνε" κατευθείαν τη μεγάλη μάζα
 των εργαζόμενων και συνταξιούχων αλλά έχουν αφήσει απείραχτο τον τομέα εκείνο του Κράτους που έχει δημιουργήσει το πρόβλημα και που εξακολουθεί να το συντηρεί με την καθημερινή παραγωγή ελλειμμάτων και την ανυπαρξία παραγωγής έργου!
Η στρέβλωση αυτή ούτε τυχαία είναι ούτε οφείλεται σε άγνοια των κυβερνώντων, πριν και τώρα! Ο δημόσιος τομέας, στενός και ευρύτερος, είναι αυτός ο οποίος στηρίζει το ΠΑΣΟΚ, ένα κόμμα που ευθύνεται κατά το 90% για τη σημερινή κατάσταση, είτε αυτό βρίσκεται στην εξουσία, είτε, κυρίως, όταν βρίσκεται στην αντιπολίτευση! Δε χρειάζεται νομίζω να αναφερθώ σε παραδείγματα με τα οποία να στηρίξω την άποψη αυτή αφού πολύ πρόσφατα είναι τα παραδείγματα της πώλησης της "Ολυμπιακής" και της συνεργασίας με την COSCO! Αθλιότητες κατά την σύναψη των συμφωνιών από τη Ν.Δ., "γαργάρα" μετά την ανάληψη της εξουσίας από το ΠΑΣΟΚ!
Το ΠΑΣΟΚ, ως κόμμα, όλα αυτά τα χρόνια, πολιτεύτηκε με τη σκέψη στην επόμενη μέρα, όπου "επόμενη μέρα" είναι η μέρα που θα έχανε την εξουσία! Και φρόντισε από τις αρχές της άθλιας, χαμένης και επικίνδυνης δεκαετίας του ΄80, με τη δημιουργία του κομματικού κράτους και ενός πλέγματος νόμων, ώστε η "επόμενη μέρα" να είναι όσο το δυνατόν πιο μικρή για το κόμμα που θα αναλάμβανε τη διακυβέρνηση!
 'Ετσι καλλιεργήθηκε, αναπτύχθηκε και ανερυθρίαστα διατυπώθηκε η θεωρία της "Μικρής Δεξιάς Παρένθεσης"!
Κάθε φορά που η Νέα Δημοκρατία επιχειρούσε ως Κυβέρνηση, έστω με μικρά και διστακτικά βήματα να εξυγχρονίσει κάπως αυτό το αγκυλωμένο αναχρονιστικό και αντιπαραγωγικό Κράτος, έβρισκε μπροστά του αυτό το τερατώδες κομματικό πασοκικό Κράτος και μια (αντι)κοινωνική, (αντ) εργατική, συνδικαλιστική, διακομματική  κάστα η οποία δε δίσταζε να θυσιάσει την πρόοδο και την εξέλιξη μπροστά στα προσωπικά και οικογενειακά φέουδα των ισόβιων ΜΗ εργαζόμενων, αλλά αδρά συνταξιοδοτούμενων, συνδικαλιστών!
Η σημερινή Κυβέρνηση του πολυδιαφημισμένου και υπερτιμημένου κ. Παπαδήμου, έχει νομίζω δύο "δουλειές" να φέρει εις πέρας:
- Η μία είναι να αποτελειώσει την κοινωνία ώστε η ανάκαμψή της να είναι αδύνατη, για λόγους που δεν είναι του παρόντος σημειώματος!
- Η άλλη, είναι να αποτρέψει τον πολιτικό καταποντισμό ή ακόμα και την εξαφάνιση του ΠΑΣΟΚ από το πολιτικό σκηνικό την επόμενη μέρα όποτε κι αν έλθει αυτή!
Η πρώτη "δουλειά" θα επιτευχθεί με τη ψήφιση των "προϋποθέσεων" για το "κούρεμα" που θα μας ξανασώσει από τους κινδύνους που δε μπόρεσαν να μας σώσουν άλλες πέντε παρεμβάσεις!Για τις οποίες άστοχες "παρεμβάσεις", ουδείς τιμωρήθηκε έστω με αποπομπή!!!
Η δεύτερη "δουλειά" συνοπτικά και κωδικοποιημένα λέγεται "Κούρεμα Σαμαρά"!
Θα φανώ ότι "κομίζω Γλαύκας ες Αθήνας" και μόνο με το αναφέρω τους λόγους οι οποίοι με οδηγούν σε ένα τέτοιο συμπέρασμα! Είναι ολοφάνεροι!
Το μέγα ζητούμενο είναι αν ο ίδιος ο Σαμαράς και οι επιτελείς του έχουν την ικανότητα, τη θέληση και το κουράγιο, αφενός μεν  να αποτρέψουν κάτι τέτοιο και εφετέρου να κάνουν σαφές προς την κοινωνία ότι, παρά τον εκβιασμό που υφίσταται σήμερα τόσο η κοινωνία όσο και τα κόμματα της αντιπολίτευσης, ώστε να μοιραστούν και αυτά το κόστος ενός αναμενόμενου άθλιου αποτελέσματος, η επόμενη Κυβέρνηση θα είναι μια Κυβέρνηση η οποία θα έχει τη θέληση και τη δύναμη να ασκήσει τη δική της πολιτική με την οποία πιστεύει ότι μπορεί να πάρει μπρος ο τόπος και με την οποία θα λυθούν όλοι οι "γόρδιοι δεσμοί" με τους οποίους κυβέρνησε επί δεκαετίες το βαθύ ΠΑΣΟΚ!
Το μέγα ζητούμενο είναι αν ο ίδιος ο Αντώνης Σαμαράς έχει αποφασίσει να συνδιαλαγεί απευθείας με την κοινωνία, χωρίς "καμαρίλα" και τους "μεσάζοντες" συνδικαλιστικούς παραγωντίσκους τους δήθεν υπερασπιστές των συμφερόντων των εργαζόμενων!
Το μέγα ζητούμενο είναι αν ο Αντώνης Σαμαράς έχει αποφασίσει ότι η απλή διαχείριση της κρίσης και του Κράτους δεν είναι αυτά που θα βάλουν σε τροχιά ανάπτυξης τη χώρα και την κοινωνία, αλλά εκείνο που μας έχει μείνει ως τελευταία ευκαιρία, είναι η Ανατροπή!
Ανατροπή παντού!
Στην οικονομία, στις Κρατικές δομές,  στη λειτουργία του πολιτικού συστήματος, στις μουχλιασμένες κρατικίστικες και εθνικιστικές απόψεις! Ανατροπή ακόμα και στον τρόπο με τον οποίο η κοινωνία οραματίζεται, βλέπει και δρά, σχετικά με  όλα τα παραπάνω!
Ποιος θα ισχυριστεί ότι κάτι τέτοιο είναι απλό και εύκολο; Το αντίθετο!
Όμως είναι, πιστεύω, το τελευταίο χαρτί το οποίο μπορεί και πρέπει να ρίξει στο τραπέζι ένας πολιτικός για να γενηθεί η Ελπίδα! Και η Κυβέρνηση που θα προκύψει μέσα από τις επόμενες εκλογές, πρέπει να γεννοβολάει ελπίδα!
Γιατί η ελπίδα, είναι το τελευταίο συναίσθημα που μας έχει απομείνει! Και έχουμε όλοι δικαίωμα σε Αυτήν!