Κάθε χρόνο αυτές τις μέρες, παίρνω το χορτοκοπτικό μου και πάω στις ελιές για να κόψω τα χορτάρια. Φέτος, λόγω των συνεχιζόμενων βροχοπτώσεων έχουν φτάσει ένα μέτρο και, τα άτιμα, μεγαλώνουν από την υγρασία που είναι χρήσιμη για την ελιά που αυτή την εποχή γεννοβολά! Με το κόψιμο του χορταριού, που επιβάλλεται και από το νόμο αλλά κανένας δεν τον εφαρμόζει, κάνεις το ελαιόκτημα όμορφο, μηδενίζεις τον κίνδυνο πυρκαϊάς το Καλοκαίρι και το κομμένο χορτάρι κρατάει την υγρασία στο έδαφος!
Σε ένα ελαιόκτημα, στη θέση "Αγγελοσπηλιά" της περιοχής "Κάμηνος", κύριος οίδε πως βγήκαν αυτά τα ονόματα, στο διάλειμμα που κάνω "για κολατσιό", (δε μπορείτε να φανταστείτε πόσο νόστιμα σου φαίνονται μια ντομάτα, λίγες ελιές, Άμφισσας βέβαια, και λίγη φέτα Παρνασσού κάτω από μια ελιά στο χωράφι), με συντροφεύει, χρόνια τώρα, η μονότονη απαλή και βελούδινη φωνή ενός Κούκου!
Ο Κούκος, δεν είναι πουλί της ελληνικής πανίδας! Η ονομασία του είναι Κούκος ο Ευρωπαϊκός ή Cuculus canorus και έρχεται στη χώρα μας κάθε τέτοια εποχή γι αυτό και ο ερχομός του σηματοδοτεί την Άνοιξη! Μόνο που φέτος μπορούμε να πούμε τη φράση που λέει ο Λαός όταν η Άνοιξη "δε μας τα λέει καλά": Το "Ένας Κούκος δε φέρνει την Άνοιξη"!
Φέτος, σε ένα διάλειμμα ξεκούρασης πήρε το μάτι μου και δύο μικρά Γεράκια! Πετούσαν με ΄κείνο το "αυτοκρατορικό" πέταγμα με τα φτερά τους ακίνητα για μεγάλο διάστημα και κατόπτευαν την περιοχή για κάποιο θήραμα! Η περιοχή μας έχει πολλά Γεράκια και το φίδια που κινούνται στον Ελαιώνα δεινοπαθούν αυτή την εποχή!
Γεράκι, είναι η ονομασία με την οποία έχει επικρατήσει να λέμε οποιοδήποτε από τα είδη του αρπακτικού με τη λατινική ονομασία Falco !
Μετά τον Αετό, ίσως είναι το πιο "αυτοκρατορικό" αρπακτικό της πατρίδας μας και όχι μόνο!
Η φύση αυτή την εποχή είναι όλα τα λεφτά!
Μόνο που σήμερα, μια ξαφνική μπόρα μας έκανε τα Γεράκια κι εμένα να φύγουμε άρον - άρον και έτσι έμεινε ο Κούκος, για μια ακόμα φορά μόνος! Σαν Κούκος!
3 σχόλια:
Πράγματι η φύση ειναι αριστούργημα αυτή την εποχή και ζήλεψα (με την καλή την έννοια) το κολατσιό κάτω από την ελιά.
Διάβασα δίπλα για τον Ζώρα... πωπω μπλουζ που είχαμε χορέψει με συντροφιά τη βελούδινη φωνή του
καλό του ταξίδι
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Μπλουζ και βερμούτ στα πάρτι μας, με τη διακριτική επιτήρηση κάποιου από τους γονείς, ο οποίος έμπαινε, όλως τυχαίως, στο σαλόνι για να βρει κάτι που έψαχνε!
Χαχα... δεν θα το πιστέψεις... αγόρασα βερμούτ για να το έχω να θυμάμαι...
Τί μου θύμισες τώρα....
Απέναντί μας ήταν το πάρτυ και ο πατέρας μου απαιτουσε στις 9:30 να γυρίσω σπίτι.
Μα ήταν δυνατόν, όταν η μαμά των παιδιών μας κερνούσε καναπεδάκια και τελειώναμε στις 8:30 από το φαγητό, εγώ να φεύγω όταν άρχιζε το κέφι;
Καταλαβαίνεις... το δακρυ κορόμηλο στο μαξιλάρι υπό τους ήχους των μπλουζ και των σέικ
:-)
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Δημοσίευση σχολίου