Την επικείμενη αναστολή της λειτουργίας του ιστορικού Αμφι-Θεάτρου ανακοίνωσε, σαν μια ακόμη αστραπή εν κακοκαιρία, ο σκηνοθέτης Σπύρος Ευαγγελάτος. «Βρίσκομαι στη δυσάρεστη θέση να ανακοινώσω ότι το Αμφι-Θέατρο ύστερα από 36 χρόνια συνεχούς λειτουργίας (σε χειμερινές και θερινές περιόδους), μετά το τέλος των παραστάσεων της “Διαβολογυναίκας” του κ. Σένχερ, αναστέλλει τη λειτουργία του», αναφέρει σε επιστολή του προς τα ΜΜΕ και το θεατρόφιλο κοινό ο διάσημος σκηνοθέτης. Οι λόγοι που οδήγησαν στη λήψη αυτής της απόφασης σε καιρό έντονης κρίσης είναι προφανώς οικονομικοί. Είναι όμως και ηθικοί. Με μηνιαίο ενοίκιο 9.000 ευρώ και με δεδομένη την αποψίλωση του θεατρικού κοινού, η διακοπή της κρατικής επιχορήγησης ισοδυναμεί με θανατική καταδίκη. Σε αυτό ήρθε να προστεθεί και η μη έγκριση της συμμετοχής του Αμφι-Θεάτρου, παρά την εξαιρετικά ελκυστική του πρόταση -μια παράταση Φιλοκτήτη του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία Ευαγγελάτου, μουσική Θεοδωράκη, μετάφραση Γεωργουσόπουλου και πρωταγωνιστή τον Κιμούλη- στο Φεστιβάλ Επιδαύρου 2011 με την αιτιολογία ότι συμμετείχε και πέρυσι. Αφήνοντας κατά μέρος τη μεγάλη συζήτηση για τις θεατρικές και καλλιτεχνικές επιχορηγήσεις, η οποία δεν τέθηκε ποτέ σε σωστές βάσεις από την αρχή, είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι δεν νοείται σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος που να μη στηρίζει την περιουσία του, δηλαδή τον πολιτισμό του. Πόσω δε μάλλον η Ελλάδα, η οποία τον χρησιμοποιεί σαν λάβαρο σε κάθε περίπτωση και ευκαιρία. Μετά τη διακοπή της επιχορήγησης, ο υπουργός Πολιτισμού Παύλος Γερουλάνος δεν ανταποκρίθηκε στο από πολλών μηνών διατυπωμένο αίτημα, που επανέλαβε πρόσφατα ο Σπύρος Ευαγγελάτος, για μια κατ’ ιδίαν συνάντηση. Η αρνητική αυτή στάση του υπουργού, με την οποία έχει αντιμετωπίσει και άλλα σημαίνοντα πρόσωπα του πολιτισμού, προκαλεί έκπληξη και αμηχανία. Το Αμφι-Θέατρο υπηρέτησε με συνέπεια και σεβασμό το κλασικό ρεπερτόριο, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα σημαντικά κείμενα της νεοελληνικής γραμματείας όπως τον «Ερωτόκριτο» του Κορνάρου ή την «Ερωφίλη» του Χορτάτση. Τίμησε στον βαθμό των δυνατοτήτων του το όνομα της χώρας μας, παρουσιάζοντας δουλειά του σε 30 διεθνή Φεστιβάλ. Στο σανίδι του θεάτρου ανέβηκαν σημαίνουσες προσωπικότητες δύο καλλιτεχνικών γενιών. Σπυρος Γιανναρας |
|
4 σχόλια:
το πραγματικό πρόβλημα είναι πως όλα μας τα θέατρα και τα μουσεία ζούν από κρατικές επιχορηγήσεις. Ο λαός μας απαίδευτος όπως είναι δεν τα στηρίζει με την παρουσία του κι έτσι σιγά σιγά θα δούμε φοβάμαι κι άλλα λουκέτα :(
Έχεις δίκιο για τις επιχορηγήσεις,αλλά το "ΑμφιΘέατρο" έχει μια μακρά και γόνιμη διαδρομή! Ήταν εκεί στα μέσα της δεκαετίας του '70, όταν ο αγαπημένος σκηνοθέτης ενός φίλου και συμφοιτητή μου που έφυγε νωρίς, έστηνε το δικό του θεατρικό στέκι! Μέχρι τότε τον παρακολουθούσαμε στις σκηνοθετικές του δημιουργίες κάθε καλοκαίρι στο "ΗΡΩΔΕΙΟ"!
Είναι σαν να συντρίβεται ένα κομμάτι της ζωής μου!
δεν λέω ότι κακώς τις έπαιρνε, όμως το πρόβλημα έγκειται στην απουσία παιδείας του λαού μας που δεν μαθαίνει τίποτα για θέατρο και τέχνες γενικότερα και έτσι αφήνει άδεια τα θέατρα και τα μουσεία και γεμίζει μόνο τα μπουζούκια. Στα περισσότερα από τα καλά θέατρα οι αίθουσες είναι μισοάδειες τις περισσότερες φορές και άπό όσους πάνε οι μισοί και πλέον θεατές είναι σπουδαστές ηθοποιίας, θεατρολόγοι κλπ που μπαίνουν με ατέλειες και προσκλήσεις άρα τσάμπα. Πως θα επιβιώσουν τα θέατρα λοιπόν? Αν δεν μπορέσουμε να φέρουμε πραγματικούς θεατές στο θέατρο, τότε καμία επιχορήγηση και κανένα κράτος δεν θα μπορέσει να τα σώσει από το κλείσιμο.
Αυτό είναι αλήθεια! Όμως η απορία μου είναι γιατί ένας Υπουργός Πολιτισμού, μιας, έστω υπό πτώχευση χώρας, δεν βρίσκει χρόνο να δει και να ακούσει έναν καταξιωμένο Σκηνοθέτη, όπως και άλλους που του έχουν ζητήσει συνάντηση!
Δηλαδή για να σώσει ο Ευαγγελάτος το "Αμφι-Θέατρο", πρέπει να το μετατρέψει σε ... ΜΚΟ;
Δημοσίευση σχολίου