Πόλεμος...

Αυτές τις περίεργες μέρες, τις πρώτες μιας άνοιξης που δε μας προδιαθέτει για το καλύτερο, αισθάνομαι περισσότερο από κάθε άλλη φορά , έντονη την ανάγκη να φύγω!Δε με νοιάζει προς τα πού, δε με νοιάζει με ποιόν, ξέρω μόνο το γιατί! Δεν αντέχω άλλο! Δεν αντέχω άλλο αυτήν την ακατάσχετη, καταιγιστική και με περίσσιο συναισθηματισμό φορτισμένη κριτική όλων σχεδόν των blogger οι οποίοι εμφανίζονται είτε να μη γνώριζαν τίποτα για την κατάσταση της οικονομίας μας είτε να γνώριζαν αλλά να είχαν πιστέψει τον ΓΑΠ ότι "...λεφτά υπάρχουν", είτε να γνώριζαν αλλά να πίστευαν ότι το πρόβλημα θα λυθεί με αυξήσεις μισθών, επιδομάτων, συντάξεων και λοιπών κοινωνικών παροχών οι οποίες εντάσσονται μέσα στο πρόγραμμα κάθε σοσιαλιστικού κόμματος που σέβεται τον εαυτό του! Συνεπαρμένος ,λοιπόν , από την "μετρολογία" των ημερών και με ένα bonnus απεριόριστου χρόνου που μου χάρισε η πρόσφατη συνταξιοδότησή μου, μπήκα στο χορό και άρχισα να επισκέπτομαι αυτές τις χαριτωμένες, έξυπνες, καυστικές αλλά και υπερβολικές, πολλές φορές "εστίες ελεύθερου λόγου", αυτές που σε απλά ελληνικά τις αποκαλούμε BLOGG! Τι ήθελα να το κάνω! Τρελάθηκα! Εξ ου και η τάση φυγής μου στο οπουδήποτε! Οι περισσότερες απόψεις από αυτές που διατυπώνονται στα blogg έχουν να κάνουν περισσότερο με μια εσωκομματική υποβόσκουσα κόντρα των διαφόρων τάσεων του κυβερνώντος κόμματος, παρά με μια πραγματική αγωνία για το πού πάει αυτός ο τόπος και κυρίως πού θα κατέληγε χωρίς τα μέτρα! Η πραγματικότητα ωστόσο, δεν περιστρέφεται γύρω από το ΠΑΣΟΚ και τις ιδεοληψίες του κομματικού στρατού τον οποίο δημιούργησε τα τελευταία τριάντα χρόνια! Η κορυφή του παγόβουνου που αναδύθηκε από την παγκοσμιότητα της "κρίσης" επιφύλασσε για την Ελλάδα τρεις πολύ δυσάρεστες εκπλήξεις: Την ανικανότητα του πολιτικού της προσωπικού της τελευταίας τριακονταετίας, τη γύμνια των κοινωνικών , βιομηχανικών και τεχνολογικών υποδομών της και την οίηση ενός δανειακού νεοπλουτίστικου λαού!



Ικανή και αναγκαία συνθήκη για την αποδοχή της στυγνής πραγματικότητας, όπως αυτή διαμορφώνεται μετά τα μέτρα αλλά και την διερεύνηση των αιτίων τα οποία μας οδήγησαν μέχρις εδώ, το αποτέλεσμα της οποίας μόνο ιστορική αξία θα έχει, είναι να δεχθούμε οτι το πρόβλημα έχει δύο σκέλη: Το ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ και το ΠΟΛΙΤΙΚΟ !

Αυτή τη στιγμή όλο το βάρος πέφτει στην επίλυση του οικονομικού προβλήματος η οποία έχει και αυτή δύο κλάδους: Τον εισπρακτικό και τον αναπτυξιακό. Αντιλαμβάνομαι τη σπουδή της Κυβέρνησης να αντιμετωπίσει τον πρώτο ,περιμένω όμως αμέσως μετά τα αναπτυξιακά νομοσχέδια γιατί χωρίς αυτά η ύφεση έρχεται καταπάνω μας!

Η ανακίνηση, αυτήν την ώρα, του πολιτικού σκέλους της κρίσης μέσω της αναζήτησης των ευθυνών, αποτελεί μεγάλο λάθος καθόσον διαταράσσει την κοινωνική ηρεμία η οποία είναι απαραίτητη για την επίτευξη του στόχου Νο ένα που είναι η επιβίωση!

Εκτίμησή μου είναι ότι στην παρούσα φάση η Κυβέρνηση δεν μπορούσε να κάνει τίποτα λιγότερο από αυτό που έκανε! Το μόνο που της καταλογίζω είναι μια περίεργη και ζημιογόνα καθυστέρηση. Είναι ανθρώπινες και αναμενόμενες οι αντιδράσεις της κοινωνίας αν και τα πρώτα δείγματα αναδεικνύουν μια κοινωνία με ώριμη αντίδραση. Περιμένουμε την ίδια ωριμότητα να επιδείξουν και τα κόμματα της αριστεράς, αλλά και η αριστερά του ΠΑΣΟΚ! Ας δείξουμε , επί τέλους , ότι τα λάθη των τελευταίων τριάντα ετών μας έκαναν σοφότερους!